Tja, daar zit ik dan, op mijn nieuwe plek. Na een intensief en waardevol aansluitprogramma, ben ik nu “connector”af en zit ik hier als kersverse Friend-Chisenemer bij Talentfirst. Of dat anders is? Ja! Het voelt toch een beetje als een nieuwe baan. Enige verschil is dat er wel een plek is maar nog geen baan. Deze mag ik namelijk zelf creëren!

scorenGrappig want dit grote verschil maakt dat ik mij nog niet zo stoer voel maar meer wiebelig. Weet nu waardoor dat komt: ik kan voor mijn gevoel mijn plekkie nog niet echt innemen. Sterker nog: ik moet hem eerst nog veroveren! Dat ligt niet aan de mede-friendchisers want die geven mij alle ruimte. Nee, die belemmering op het veroveren zit bij mijzelf ben ik bang. Ik zal echt zelf moeten gaan opstaan en echt gaan doen! Niet alleen achter mijn computer blijven dralen maar erop uit, mijzelf laten zien! En dat is best spannend…

Dacht toevallig vanmorgen in mijn treinreis naar kantoor (een supergave werkplek in hartje Amsterdam) aan de hockey-ervaring van mijn dochtertje Suus. Die zit namelijk dit jaar voor het eerst op hockey en had geen notie dat de sport ging op scoren! Braaf als ze is, had ze kennelijk tijdens een training opgevangen dat vrijlopen heel belangrijk was. Dat deed ze dan ook met volle overgave! Aan de bal kwam ze alleen niet. Tot het moment dat ze scoorde, drie weken geleden. Kippenvel momentje voor mij, juist omdat ik zag dat ze vanaf dat moment wel meedeed, ze maakte daadwerkelijk deel uit van het team.

ZE HAD EEN PLEK!

imagesSinds dat moment heeft ze vleugels gekregen, de teamies zien haar écht staan, ze maakt nu echt onderdeel uit van het team.

Mooi hoe dat werkt (maar ook erg ingewikkeld).

 

Afijn, ik ga erop uit, plan gemaakt, let’s go! Zorgen dat mensen binnen organisaties ook hun plek kunnen innemen, ik geloof er oprecht in dat kunnen scoren het verschil gaat maken, ook voor medewerkers!

Niet gek opkijken dus als jullie binnenkort iets van mij horen..